Daklozen helpen met je vriendengroep. Dat is het idee achter de Homies Foundation. Een steuntje in de rug kan namelijk wonderen doen. Om geld op te halen voor de daklozen fietsten Sander Schimmelpenninck en Steven Borghouts al naar Lapland. Een nieuwe trip staat op de planning.
Daklozen. Menigeen loopt er op straat met een grote boog omheen. Dat geldt niet voor Steven Borghouts, eigenaar van ondergoedimperium A-DAM. “Ik drukte daklozen in Amsterdam af en toe een eurootje in hun hand, maar op een gegeven moment dacht ik: ik moet meer doen voor deze groep.” Steven begint hen te fotograferen. Op zijn Instagramaccount deelt hij de beelden en verhalen. Hoe nijpend de situatie ook is, de foto’s stralen trots uit. Een dakloze voelt zich gezien. Steven weet met zijn plaatjes een grote schare volgers te raken.
Als Steven de Serviër Daniel Ivancevic in Amsterdam tegenkomt heeft hij voor het eerst het gevoel dat hij concreet iets kan doen. Daniel vertelt geen verhaal over drank en drugs, maar over het niet kunnen aarden in zijn thuisland. Steven trommelt zijn vrienden op. Daniel wordt in nieuwe kleding gestoken en al snel meldt zanger Douwe Bob zich met een slaapplaats. “Al na elf dagen had Daniel een plek om de winter te overbruggen. Ik bedacht me dat als wij samen iemand als Daniel kunnen helpen, een andere vriendengroep dat ook kan.”
Stevens ondernemershart begint te kloppen. Het is een kwestie van de juiste mensen op de juiste plekken zetten en al snel is de Homies Foundation geboren. Een stichting die vriendengroepen koppelt aan daklozen. Steven: “Als je net in scheiding ligt of je baan verloren bent is de huur opbrengen niet altijd makkelijk. Wie mentale kracht mist houdt al snel het hoofd niet meer boven water.” Juist deze groep heeft volgens de ondernemer snel hulp nodig. Kleding, tijdelijk onderdak en een kans op werk doen wonderen. Er zit in deze mensen namelijk potentie die door de bureaucratische regels van de overheid soms verloren gaat. “Wie langer op straat leeft belandt in de overlevingsstand. Drank- en drugsproblemen liggen dan op de loer.” Om alles te stroomlijnen werkt de stichting samen met De Regenboog Groep, die daklozen opvangt, en uitzendbureau Randstad.
Om aandacht te vragen voor de Homies Foundation bedacht Steven een fietstocht naar Lapland. “Ik had daarvoor al fietstrips gemaakt naar Istanbul en Barcelona, puur voor mijn eigen plezier.” En juist vanwege die tochten kwam jeugdvriend Sander Schimmelpenninck om de deur kijken. De presentator en journalist was geïntrigeerd door video’s van Steven. Sander: “Toen Steven naar Istanbul fietste deelde hij video’s van zijn reis op Instagram. Ik heb hem op een gegeven moment een bericht gestuurd dat hij moest ophouden met die filmpjes, omdat ik niet meer aan werken toekwam.”
Sander: “Ik heb Steven gevraagd me te waarschuwen als hij weer een soortgelijke tocht wilde gaan fietsen. Toen dit idee voor Lapland kwam én we daarmee geld konden ophalen voor dit doel wist ik meteen: dit ga ik doen.” Dat het afzien werd was duidelijk. De planning? Drieduizend kilometer in negentien dagen. Een bijzondere tocht waarin ze alle weersomstandigheden zouden tegenkomen. Steven: “Naar het zuiden en westen was ik al geweest, dus het moest het noorden worden.”
Ondanks voortdurende tegenwind, materiaalpech, keiharde regen en intense kou blijven de twee kilometers maken. Steven: “Natuurlijk kom je jezelf honderd keer tegen. Maar je wordt haast comfortabel met het oncomfortabele.” Sander vult aan: “Die afstand is bijna niet te beseffen. Daarom hak je het in stukken. Dag voor dag, uur voor uur. Zo houd je het vol.” Steven: “Ik vergelijk het met de Mount Everest, die beklim je ook niet in één keer.” Ze zitten letterlijk op de blaren. Hebben opgezwollen benen en zere knieën, fietsen door kilometers vol leegte. Het leidt ertoe dat ze de fiets regelmatig in de sloot willen gooien. Maar ze beuren elkaar op en trappen door, gemiddeld zo’n 170 kilometer per dag. Waar ze de kracht vandaan halen? Sander: “De geldmeter bleef lopen, dat geeft wel een boost. Bij 10.000 sprong ik bijvoorbeeld het water in.” Steven lacht: “Die teller is inderdaad een trap onder je reet. En het scheelt dat ik fietsen prachtig vind. Je gaat namelijk vooruit door je eigen kracht.”
Wie het reisverslag van de heren leest zou bijna denken dat ze nooit meer zo’n trip willen maken. Maar het gevoel van euforie bij de finish maakt een hoop goed. En het feit dat ze bijna € 90.000 op weten te halen helpt ook. Het doet de pijn en frustraties vergeten. Zozeer zelfs dat er alweer een nieuwe fietstocht op de planning staat. Sander: “Tijdens onze reis kregen we heel vaak de vraag of mensen mee konden fietsen. Daarom bedachten we Bike for Homies.” Een trip van zes dagen die maximaal vijfhonderd sportievelingen eind juni van Amsterdam naar Parijs brengt. Alle deelnemers worden gesponsord voor een bedrag van minimaal € 1000. Halverwege maart zijn er al zeventig inschrijvingen. Steven: “Iedereen kan meedoen, of je nou op een stadsfiets of op een racefiets zit. Ook mensen die nog nooit verre afstanden hebben gefietst zijn welkom.”
Uiteraard hoopt de stichting op een mooie opbrengst. Steven: “We willen dit evenement écht goed neerzetten. Om geld op te halen, maar ook om aandacht voor daklozen te vragen. We denken namelijk dat we het idee achter de stichting, dat een vriendengroep iemand helpt, internationaal kunnen uitrollen.” Wie geen fietsbenen heeft kan overigens ook helpen. Bijvoorbeeld door ‘servicehomie’ te worden. Sander: “Dat zijn tandartsen, fysiotherapeuten of andere ondernemers die hun diensten gratis aanbieden.” Steven: “Een vriendengroep of een personeelsteam kan zó krachtig zijn. Een beetje tijd en aandacht aan iemand geven of een luisterend oor zijn doet heel veel.”
